Iedereen blikt in de maand december wel eens terug op het afgelopen jaar. Ook dit jaar kijk ik terug op een jaar waarin bij Ima Juku veel is gebeurd. Het jaar had voor mij persoonlijk een geweldige start! Op 13 januari bestond de dojo 14 jaar en werd de dangraad promitielijst door de Hombu dojo in Tokyo gepubliceerd. Mijn naam stond in het rijtje van de 5^de dan. Samen met André Struik van Mu Mon Kan was mij deze eer ten deel gevallen. Tuurlijk wist ik dat de AKN de aanvraag had gedaan maar spannend blijft het altijd. Voor mij komt de graad ten goede van de dojo.

Daarnaast is 2019 ook het jaar waarin ik 25 jaar Aikido beoefen. In februari 1994 stapte ik voor het eerst de tatami op, niet wetende wat Aikido mij zou brengen. Nou, dat is een ander verhaal!

De eerste activiteit van het jaar was de A&A stage. Samen met Mu Mon Kan beleefden we weer een fantastische dag met samen trainen, een geweldige embukai en in de avond gezellig eten met elkaar. Ondertussen waren een aantal mensen van de dojo ook druk met de tweede Japan groepsreis. In April zouden we met 16 mensen van de dojo richting het land van de rijzende zon vertrekken om de Japanse dojo’s in Fukuoka onveilig te maken. Een week lang trainen bij Suganuma Sensei. Hoogtepunten als trainen en het bezoek aan de Jame theevelden liggen nog vers in mijn geheugen. Ook de reis naar de Japanse alpen bij Nagano en omgeving laten mooie herinneringen bij mij achter.

Ondertussen waren we in navolging op de mislukte woensdagklas ook nog een dinsdagklas in Baarn gestart. Helaas was ook het animo hiervoor niet groot genoeg en besloot ik ook deze avond te stoppen. Voor de grootste groep uit de dojo is 2x per week trainen het maximaal haalbare en dat snap ik heel goed. Nieuw waren wel de collegiale bezoeken van en aan aan Mu Mon Kan. Dit om de samenwerking tussen de beide dojo’s te verstevigen.

In de eerste maanden van het jaar waren Holly, Laura en Henk Bos bezig met de voorbereidingen voor hun danexamen. Voor de dames extra spannend want het was hun eerste zwarte band examen. De dames slaagden glansrijk voor hun shodan en Henk ging er met een nidan graad vandoor. Ik kan niet trotser zijn als leraar!

Ook anderen schoven een graadje op in de dojo. Ook de kyuexamens zijn voor velen spannend genoeg en ben ik daar net zo trots op. We hebben allemaal nog een lange weg te gaan.

Dit jaar namen we afscheid. Van leden en verwelkomen we nieuwe. Een natuurlijk verloop in de dojo die al jaren stabiel is qua ledenaantal. Tijdens de Japanreis kondigde Martijn van Brummelen aan dat hij vader zou worden en werd Eline geboren op 2 november. Een trotse papa erbij in de dojo. Hij was zowaar een week niet in de dojo en geloof me dat hij dat verre van leuk vond.

Naast het anders leggen van de mat (met de daarbij behorende verwarring) maakt Ima Juku Aikido veranderingen mee. Ook ik zoek naar het Aikido dat bij me past en vrees daar een heel leven over te doen. Nieuwe manieren van technieken uitvoeren maakte mensen weer onzeker en gaf het gevoel weer dingen opnieuw te moeten leren. Dat doe ik mijn hele Aikidoleven al, het hoort erbij! Gelukkig gaat iedereen braaf mee als ik weer eens met iets nieuws kom. Aikido kent geen vaststaand patroon en is aan verandering onderhevig. In elke levensfase doe je Aikido op een andere manier. Vergrijzing in de dojo en nieuwe inzichten zijn daar voorbeelden van.

Toch verlies ik de missie/visie van de dojo niet uit het oog. Ima Juku is een happy dojo. Samenwerken, veiligheid en plezier zijn belangrijke pijlers waarop de dojo drijft. Saamhorigheid en commitment zijn onderwerpen waar we verder mee kunnen komen. Komend jaar vieren we alweer het 15-jarig bestaan. En hoewel ik de enige ben die er al die tijd was, wordt de groep met een lange Ima Juku historie steeds groter. Het voortbestaan rust op jullie schouders mijn vrienden! Wederom ben ik blij dit jaar iets te kunnen hebben bijdragen aan jullie leven zoals jullie een grote bijdrage leveren aan het mijne. Mijn dank is enorm.

December 2019 – Arjan de Vries, Ima Juku Dojo Cho

(115)