Het zijn barre tijden. De wekelijkse toegang tot de gemeentelijke gymzaal wordt ons noodgedwongen ontzegd. Onze zware, doch zo geliefde matten, kunnen we niet leggen voor God weet hoe lang. Ons nuchtere volk heeft besloten tot een gedeeltelijke onthouding van fysiek contact. Voor ons Aikidoka betekent dat een onvermijdelijke stop met onmiddellijke ingang. Hoe vanzelfsprekend was het om de gang naar de dojo te ondernemen. Met elkaar in de auto te stappen en al keuvelend over de dagelijkse gang van zaken of over de mysterie van onze zo gekoesterde krijgskunst tot in klein detail te bomen.

En dan komt er plotsklaps een onzichtbare bug die bijna het hele sociale leven volledig platlegt. Ineens komt mijn verpletterende bericht in de groepsapp dat de dojo tot nader order op Lock Down gaat. Ineens zit je thuis op de bank voor je uit te staren hoe je de geblokte Aikidoavonden moet doorbrengen. En dan blijkt er ineens licht in de pikzwarte duisternis te zijn. Internet blijkt ineens een alles bij elkaar brengend medium te zijn. Opdrachten om te trainen stromen binnen via de Dojo Cho.

Kwart voor acht, in de benen en hup deelnemen aan de warming-up. Mensen maken ruimte, tafels en stoelen gaan aan de kant terwijl de verbouwereerde huisgenoten meegenieten van dit spektakel. Ineens staan er mensen in de woonkamer of keuken of wat voor ruimte dan ook hun warming-up te doen met het gevoel dat ze niet alleen zijn. Ergens in andere huizen binnen een straal van 20 korte minuten staan er meer zich solo uit te sloven. Maar schijn bedriegt! We zijn samen! Filmpjes van de 21 jo kata worden bekeken en nagedaan. Wellicht sneuvelt er ergens een laaghangende lamp door een zwaaiende bokken of zwiepende jo. Het mag de pret niet drukken.

Daarna digitaal samen aan de Japanse groene thee. Op een meter afstand van elkaar kijken we naar onze lachende gezichten op een beeldscherm. Alleen en toch samen! Een koekje balanceert de soms ietwat wrange smaak van de thee en ook de chocolade eitjes mogen niet ontbreken in deze barre dagen. Vragen worden gesteld en we brengen elkaar op de hoogte over hoe de dag er momenteel uitziet. Voor iedereen is het anders dan normaal. Ook deze training is anders maar toch zijn we verbonden.

(219)